Podczas lekcji języka polskiego staramy się rozwijać umiejętności twórcze dzieci, zachęcając ich m.in. do poetyckiego ujęcia tematu. A wtedy okazuje się, ile wrażliwości i dojrzałości w postrzeganiu świata potrafią wyrazić nasi uczniowie. Inspiracją do poniższych utworów stały się wiersze „Radość” Ewy Zawistowskiej i „Noc” Antoniego Wica oraz rysunek satyryczny Zbigniewa Lengrena. Życzymy miłych chwil z lekturą!

Tęsknota

Mamo… kiedy tata wróci?...

Nieważne… Popatrz,

Narysowałem tęsknotę.

Siedzę całymi dniami w pokoju

I czekam na tatę.

Za oknem deszcz, duży wiatr

I burza.

Wyszedłem do sklepu

Po kwiaty dla taty.

Zamyślony czekam, aż on powróci…

Jan Ciszkowski, kl. 6

 

Smutek

Popatrz, braciszku,

Narysowałem smutek.

Buja się na huśtawce

W żółtym kapturku.

Patrzy na swoje buciki

W smutku.

Pada deszczyk,

Niebo pokryte jest chmurami.

Smutkowi jest zimno,

Ale on o to nie dba.

Huśta się i rozmyśla

Nad wszystkim.

Olivia Zadroga, kl. 7

 

Ciekawość

Popatrz, babciu,

Narysowałam ciekawość.

Zagląda do kuchni

Przez malutkie drzwi.

I patrzy.

Ale nie potrafi dostrzec.

To te zapachy ją zwabiły.

Zapachy, których już tak dawno nie czuła:

Zapach naleśników, ciast, czekolady.

Może zobaczyć tylko parę z piekarnika

I z garnków.

I myśli…

Myśli o wszystkich słodkościach.

Wiktoria Martyna, kl. 6

 

Smutek

Popatrz, siostro…

Narysowałam smutek.

Stoi w polu w krótkiej kurtce

I macha rękami.

Mokre liście pokrywają pole.

Pada deszcz, a niebo jest ponure.

Smutek topi się w kałuży i patrzy

Na nas

Zapłakany.

Anna Levrie, kl. 6

 

Samotność

Popatrz, tato,

Narysowałem samotność.

Stoi sama w pokoju i czeka…

Czeka na przyjaciela,

Na rodzinę.

Stoi samotna i czeka…

Czeka, żeby się z kimś pobawić,

Żeby z kimś porozmawiać.

Czeka z nadzieją, że ktoś przyjdzie.

Stoi i czeka sama w pokoju…

Kacper Paul, kl. 7

 

Zaciekawienie

Popatrz, mamo!

Narysowałem zaciekawienie.

Podpatruje kolegów

I zastanawia się, czy o nim mówią.

Skrada się do sklepu,

Żeby zobaczyć, co tam jest.

Patrzy na chmury i myśli,

Co jest za nimi.

Otwiera powoli drzwi

Ciekawości.

Filip Bobrowicz

 

Świt

Przychodzę tuż po nocy,

Witam się ze słoneczkiem.

Już tu kogut pieje.

Noszę jasną bluzeczkę.

- Niech każdy promyk słońca

Otworzy wam oczęta!

Już słychać ćwierkanie ptaszków,

Które zacznie wasz dzień,

Więc wstańcie z łożeczka!

Nicole Nazaruk, kl. 5

 

 

Świt

Przychodzę o wschodzie

I budzę słońce.

Wstają pierwsze kwiaty i zające!

Słyszę śpiewające ptaki,

Jedzące śniadanie dzieciaki.

Marzę o następnym dniu,

Bo moja pora kończy się już…

Zuzana Płonowska, kl. 5

                                                            

 

Rozmowa zakochanych

– Popatrz, Piotrku, jakie piękne gwiazdy!

– Chodź, usiądziemy na ławce i sobie na nie popatrzymy…

– Świetny pomysł! Wzięłam parasolkę, gdyby zaczęło padać, bo tak mówili w telewizji.

– Usiądźmy.

– Popatrz, jaka piękna gwiazda, wygląda jak serce.

– A popatrz, ta gwiazda ma kształt kwiatka. Obydwoje widzimy serce lub kwiatek, a to tylko gwiazdy. To oznacza, że mamy bujną wyobraźnię!

– Ale zimno się zrobiło… Chyba będzie padać.

– Poczekaj, dam ci swoją kurtkę.

– Dziękuję!...

– O nie, bardzo chciałbym ci ją dać, ale… przykleiła się do ławki!

– Co? Jak to „przykleiła się”?!

– To świeżo malowana ławka, nawet wisi tu taki napis!... Zaraz zadzwonię do kolegi, on będzie wiedział, co robić.

– Fantastyczny pomysł, a gdzie masz telefon?

– Niestety… w tylnej kieszeni spodni. Będziemy musieli tu zaczekać do rana, aż zejdą się ludzie i nas odkleją…

– Z tobą zawsze są jakieś problemy!!! I na dodatek zaczyna padać!...

Magdalena Niemyjska, kl. 6

 

Prace uczniów Szkoły Polskiej im. Jana Pawła II

przy Ambasadzie RP w Brukseli

z siedzibą przy Polskiej Wspólnocie Katolickiej

 

 

Gazetka 196 – listopad 2020