Podczas lekcji języka polskiego staramy się rozwijać umiejętności twórcze dzieci, zachęcając ich m.in. do poetyckiego ujęcia tematu. A wtedy okazuje się, ile wrażliwości i dojrzałości w postrzeganiu świata potrafią wyrazić nasi uczniowie. Inspiracją do poniższych utworów stały się wiersze „Radość” Ewy Zawistowskiej i „Noc” Antoniego Wica oraz rysunek satyryczny Zbigniewa Lengrena. Życzymy miłych chwil z lekturą!
Tęsknota
Mamo… kiedy tata wróci?...
Nieważne… Popatrz,
Narysowałem tęsknotę.
Siedzę całymi dniami w pokoju
I czekam na tatę.
Za oknem deszcz, duży wiatr
I burza.
Wyszedłem do sklepu
Po kwiaty dla taty.
Zamyślony czekam, aż on powróci…
Jan Ciszkowski, kl. 6
Smutek
Popatrz, braciszku,
Narysowałem smutek.
Buja się na huśtawce
W żółtym kapturku.
Patrzy na swoje buciki
W smutku.
Pada deszczyk,
Niebo pokryte jest chmurami.
Smutkowi jest zimno,
Ale on o to nie dba.
Huśta się i rozmyśla
Nad wszystkim.
Olivia Zadroga, kl. 7
Ciekawość
Popatrz, babciu,
Narysowałam ciekawość.
Zagląda do kuchni
Przez malutkie drzwi.
I patrzy.
Ale nie potrafi dostrzec.
To te zapachy ją zwabiły.
Zapachy, których już tak dawno nie czuła:
Zapach naleśników, ciast, czekolady.
Może zobaczyć tylko parę z piekarnika
I z garnków.
I myśli…
Myśli o wszystkich słodkościach.
Wiktoria Martyna, kl. 6
Smutek
Popatrz, siostro…
Narysowałam smutek.
Stoi w polu w krótkiej kurtce
I macha rękami.
Mokre liście pokrywają pole.
Pada deszcz, a niebo jest ponure.
Smutek topi się w kałuży i patrzy
Na nas
Zapłakany.
Anna Levrie, kl. 6
Samotność
Popatrz, tato,
Narysowałem samotność.
Stoi sama w pokoju i czeka…
Czeka na przyjaciela,
Na rodzinę.
Stoi samotna i czeka…
Czeka, żeby się z kimś pobawić,
Żeby z kimś porozmawiać.
Czeka z nadzieją, że ktoś przyjdzie.
Stoi i czeka sama w pokoju…
Kacper Paul, kl. 7
Zaciekawienie
Popatrz, mamo!
Narysowałem zaciekawienie.
Podpatruje kolegów
I zastanawia się, czy o nim mówią.
Skrada się do sklepu,
Żeby zobaczyć, co tam jest.
Patrzy na chmury i myśli,
Co jest za nimi.
Otwiera powoli drzwi
Ciekawości.
Filip Bobrowicz
Świt
Przychodzę tuż po nocy,
Witam się ze słoneczkiem.
Już tu kogut pieje.
Noszę jasną bluzeczkę.
- Niech każdy promyk słońca
Otworzy wam oczęta!
Już słychać ćwierkanie ptaszków,
Które zacznie wasz dzień,
Więc wstańcie z łożeczka!
Nicole Nazaruk, kl. 5
Świt
Przychodzę o wschodzie
I budzę słońce.
Wstają pierwsze kwiaty i zające!
Słyszę śpiewające ptaki,
Jedzące śniadanie dzieciaki.
Marzę o następnym dniu,
Bo moja pora kończy się już…
Zuzana Płonowska, kl. 5
Rozmowa zakochanych
– Popatrz, Piotrku, jakie piękne gwiazdy!
– Chodź, usiądziemy na ławce i sobie na nie popatrzymy…
– Świetny pomysł! Wzięłam parasolkę, gdyby zaczęło padać, bo tak mówili w telewizji.
– Usiądźmy.
– Popatrz, jaka piękna gwiazda, wygląda jak serce.
– A popatrz, ta gwiazda ma kształt kwiatka. Obydwoje widzimy serce lub kwiatek, a to tylko gwiazdy. To oznacza, że mamy bujną wyobraźnię!
– Ale zimno się zrobiło… Chyba będzie padać.
– Poczekaj, dam ci swoją kurtkę.
– Dziękuję!...
– O nie, bardzo chciałbym ci ją dać, ale… przykleiła się do ławki!
– Co? Jak to „przykleiła się”?!
– To świeżo malowana ławka, nawet wisi tu taki napis!... Zaraz zadzwonię do kolegi, on będzie wiedział, co robić.
– Fantastyczny pomysł, a gdzie masz telefon?
– Niestety… w tylnej kieszeni spodni. Będziemy musieli tu zaczekać do rana, aż zejdą się ludzie i nas odkleją…
– Z tobą zawsze są jakieś problemy!!! I na dodatek zaczyna padać!...
Magdalena Niemyjska, kl. 6
Prace uczniów Szkoły Polskiej im. Jana Pawła II
przy Ambasadzie RP w Brukseli
z siedzibą przy Polskiej Wspólnocie Katolickiej
Gazetka 196 – listopad 2020